Styczeń
Nowy Rok zawitał wreszcie, stary sobie poszedł.
Co tam rośnie w mrozach stycznia?
Dzień rośnie po trosze!
Wróbelkowi serce rośnie, że wiosny doczeka,
chociaż jeszcze droga do niej mroźna i daleka.
Na szybach rosną srebrne liście i gałęzie.
Więc na inne pory roku nie patrzy zazdrośnie styczeń.
W nim także mnóstwo rzeczy rośnie!
Jerzy Ficowski
♥
Babci i dziadka, przyznać to trzeba,
każdemu dziecku w życiu potrzeba.
Znana to para, bardzo kochana,
przez wszystkie dzieci jest szanowana.
Babcia i dziadek wciąż o nas dbają
i tak, jak rodzice, bardzo nas kochają.
Dają nam w życiu wiele radości,
nigdy nie szczędzą nam czułości.
Babcia i Dziadek w życiu dziecka
Zbliża się święto babci i dziadka. Czasem nie zdajemy sobie sprawy lub nie doceniamy ich ważnej roli w życiu naszych dzieci. To dobry moment na chwilę refleksji.
Rola babci i dziadka na przestrzeni lat uległa znacznej zmianie. Kiedyś była ważniejsza i nieco bardziej doniosła, ponieważ to właśnie dziadkowie byli zaraz po rodzicach najbliższymi opiekunami dzieci. Teraz w dobie żłobków, niań, pogoni za pracą i rzadko występujących rodzin wielopokoleniowych, jej znaczenie się zmieniło. W dzisiejszych czasach babcia i dziadek często jeszcze pracują i nie mogą poświęcić wnukom tyle czasu, ile by chcieli. Równie często odległość jest czynnikiem, który nie pozwala na częste wizyty, czy wspólne spędzanie czasu z wnukami. Jednak mimo tych zmian, dziadkowie nadal odgrywają bardzo ważną rolę w ich życiu.
Przypisuje się cztery role, które babcia i dziadek mogą pełnić w rodzinach:
- Mogą być niejako swoistymi „kotwicami” , punktami odniesienia, które są szczególnie ważne w chwilach, kiedy rodzinę dosięgają problemy albo kiedy rodzina doświadcza zmian. Są świadectwem trwałości i kładą szczególny nacisk na dbałość o kontakty rodzinne.
- Dziadkowie mogą być rodzinnymi „ochroniarzami” , którzy bronią trwałości rodziny, zapewniają ochronę i opiekę w niebezpieczeństwie. Zapewniają także wsparcie w czasie problemów finansowych lub tych, związanych z pracą zawodową.
- Babcia i dziadek często są arbitrami, sprawiedliwymi sędziami w sporach między rodzicami a dziećmi i pełnią rolę negocjatorów w trakcie konfliktów. W takich sytuacjach pomagają wnukom zrozumieć, że rodzice chcą dla nich dobrze.
- Ze względu na swoją rolę społeczną są często historykami, pomagającymi rodzinie zobaczyć ciągłość między przeszłością, a teraźniejszością. Pełnią rolę scalającą rodzinę dzięki czemu zarówno wnuki, jak i cała rodzina ma silniejsze poczucie więzi i wspierania się wzajemnie.
Babcia i dziadek stanowią ogniwo łączące rodzinę jako całość. To oni przekazują wiedzę z pokolenia na pokolenie, opowiadają o swoich przodkach, kultywują tradycje rodzinne. Dzieci chętnie słuchają tych opowieści. To podstawa do nawiązania nici porozumienia, której nie można nawiązać z inną osobą z rodziny. To właśnie dziadkowie stanowią źródło inspiracji, pasji, historii, którą mogą zarazić młodsze pokolenia.
Któż inny niż babcia i dziadek tak pięknie opowiada o dawnych czasach? Dzięki pradziadkom i dziadkom dziecko zyskuje również poczucie zakorzenienia, które jest niezmiernie ważne, ponieważ maluch dopiero kształtuje swoją tożsamość. To właśnie dziadkowie stanowią korzenie i są elementem wspólnoty, której dzieci także są integralną częścią. Stąd też stosunek dziecka do tej wspólnoty; jego poczucie bezpieczeństwa i przynależności w dużej mierze zależy od relacji z dziadkami. To babcia i dziadek gromadzą oraz przechowują rodzinne pamiątki i potrafią najpiękniej o nich opowiadać.
Rodzice wychowują, babcia i dziadek rozpieszcza.
Dziadkowie w przeciwieństwie do zapracowanych i zagonionych rodziców mają więcej cierpliwości dla wnuków. Posiadają doświadczenie życiowe, są najlepszymi pocieszycielami, opiekunami i powiernikami. Babcia i dziadek posiadają niesamowitą umiejętność słuchania i to słuchania o wszystkim: o kamieniach na spacerze, o problemach w szkole czy z rodzicami, o nadziejach i wątpliwościach. Każdy temat jest dla nich wyjątkowo ważny. Są otwarci i zawsze chętni do pomocy; nie krytykują, jak zdarza się to rodzicom, nie wyśmiewają jak koledzy – są i towarzyszą wnukom w ich radościach i smutkach. Nie można również zapomnieć o tym, że babcia i dziadek to najlepsi kompani do zabaw; bo kto będzie pozwalał na wszystko swoim wnukom, jeśli nie oni? Kto zabierze do cukierni przed obiadem i do parku, kiedy rodzice są w pracy?
Dziadkowie mają czas i mogą dać wnukom to, czego tak bardzo potrzebują: siebie.
Pomysł z obchodzeniem święta babci narodził się w 1964r. , a w dwa lata później ogłoszono oficjalnie, że 21 styczeń jest Dniem Babci.
Dopiero później ustalono, że 22 styczeń będzie Dniem Dziadka.
W większości państw Dzień Babci i Dziadka jest obchodzony pod jedną datą.
Dzień Babci
W Hiszpanii dzień ten przypada 26 lipca, we Włoszech 2 października, we Francji jest to święto ruchome obchodzone w pierwszą niedzielę marca, a w Wielkiej Brytanii w pierwszą niedzielę października. W Rosji obchodzone od 2009 r. jako Rosyjski Dzień Babci i Dziadka. Brakuje oficjalnej daty obchodów. W USA i Kanadzie jest to święto oficjalnie zatwierdzone przez Kongres i prezydenta. Ustanowione w 1978 r. przez Jimm’ego Carter’a na pierwszą niedzielę po Święcie Pracy obchodzone jest w pierwszy poniedziałek września. Dzień ten ma swój oficjalny hymn „Piosenka dla Babci i Dziadka” a symbolem tego dnia jest niezapominajka.
W Polsce na pomysł Dnia Babci wpadli pierwsi poznaniacy w 1964 r. w redakcji tygodnika „Kobieta i życie”. Rok później spopularyzował je „Ekspres Poznański” a jego głównym pomysłodawcą był Kazimierz Flieger. Dzień Babci zaczęto świętować właśnie 21 stycznia dlatego, że w tym właśnie dniu w 1965 r. w Poznaniu miała wystąpić legenda polskiego kina i teatru Mieczysława Ćwiklińska. Przypadały jej 85 urodziny a w wystawianej sztuce „Drzewa umierają stojąc” Ćwiklińska wcielała się w postać babci. Redakcja „Ekspresu Poznańskiego” wręczając tort i kwiaty poinformowała zdziwioną aktorkę, że to właśnie z okazji Dnia Babci, który jest obchodzony w Poznaniu. Później pomysł podchwycił stołeczny „Ekspres Wieczorny”, który w 1966 r. ogłosiła dzień 21 stycznia Dniem Babci. Później powstała również tradycja obchodów Dnia Dziadka.
Dzień Dziadka
To nieoficjalne święto mające na celu uhonorowanie wszystkich dziadków. Święto Dziadka, które obchodzimy 22 stycznia do Polski zostało przeniesione prawdopodobnie z Ameryki w latach 80 i stopniowo stawało się coraz popularniejsze.
Dzień Dziadka obchodzimy nie tylko w Polsce. Obchodzą go również Rosjanie, Francuzi i Anglicy. W stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Wielkiej Brytanii to święto nosi nazwę Narodowy Dzień Dziadków i tak jak u nas, celebruje się go w gronie rodzinnym. W szkołach, kościołach i domach spokojnej starości organizowane są uroczystości. Święto celebruje się także w gronie rodzinnym. Dzień ten ma za zadanie uświadomić dzieciom, jak wiele zawdzięczają swoim dziadkom. Wnuki są zachęcane do pomocy najstarszym członkom rodziny.
W Polsce, zgodnie z ogólnie przyjętym zwyczajem, dzieci już od przedszkola z okazji Dnia Babci i Dziadka organizują przedstawienia, przygotowują upominki. W ten dzień wszystkie wnuki składają życzenia – robią wszystko, by seniorzy czuli się wyjątkowo.
Przygotowała mgr Katarzyna Leszczyńska – Adamczyk