Czerwiec
Czerwiec sady owocami okrasił najwcześniej,
czerwienieją w środku czerwca słodziutkie czereśnie.
Jeszcze swoich drzwi za nami nie zamknęła szkoła
a już las się niecierpliwi, do siebie nas woła.
Czekaj lesie, wytrzymaj jeszcze- czerwiec w mig przeleci
i po twoim mchu zielonym będą biegać dzieci!
Jeszcze tydzień, jeszcze drugi – skończy się nauka
i w zielonych wrotach lata kukułka zakuka.
♥
Czereśnie w roli głównej
Czereśnie, to owoce lata. Czekamy na nie cały rok. Kiedy już możemy nacieszyć się ich świeżym smakiem, warto spróbować nowych połączeń w niebanalnych i pysznych przepisach, nie tylko w deserach.
Niestety, sezon na czereśnie jest krótki. Aby dłużej się nimi nacieszyć, wiele osób sięga po gotowe przetwory z tymi owocami lub przyrządza własne
Ponieważ większość odmian jest słodka, bez kwaskowatości, do przetworów z czereśni (dżemów, galaretek) zaleca się dodawanie soku z porzeczek. Czereśnie mogą być po wydrylowaniu marynowane w occie i w takiej postaci stosowane jako dodatek do pasztetów i mięs. Świeże owoce dodawane są w sezonie ich zbioru do deserów owocowych i ciast, np. do tart. Sporządza się z nich również likiery i syropy. Kandyzowane stosowane są jako dekoracja deserów i ciast.
Zbierane są u odmian wczesnych na początku czerwca, a sezon na te owoce kończy się u odmian późnych w końcu lipca.
Czereśnie są nietrwałe i nie mogą być przechowywane dłużej niż kilka dni. Można wydłużyć czas przechowywania pod warunkiem utrzymywania owoców w stanie suchym, z szypułkami i ułożone płytką warstwą. Maksymalny czas przechowywania wynosi do 2 tygodni przy odpowiedniej wilgotności powietrza i temperaturze.
Sezon na te owoce jest krótki, a korzyści dla zdrowia ogromne. Są one nie tylko aromatyczne, ale i bogate w składniki odżywcze. Czereśnie są doskonałym źródłem witamin i mikroelementów, które wzmacniają organizm i dodają sił. Zdrowe odżywianie latem jest tak samo ważne jak dostarczanie witamin zimą.
Tarta z czereśniami
składniki na 8 porcji:
– 300 g mąki pszennej
– 5 – 7 łyżek cukru pudru
– szczypta soli morskiej
– 190 g masła (zimnego)
– 2 – 3 łyżki zimnej wody
– 650 g czereśni
– po 1/3 łyżeczki tartej gałki muszkatołowej, cynamonu i ekstraktu migdałowego lub waniliowego
– cukier puder do posypania
sposób wykonania:
- Mąkę przesiać do miski, dodać cukier puder, sól oraz pokrojone na kawałeczki zimne masło. Miksować mieszadłem miksera aż powstanie drobna kruszonka lub rozcierać palcami masło z mąką. Następnie wlać zimną wodę, stopniowo, po łyżce i złączyć składniki w gładkie ciasto. Ulepić kulę, rozpłaszczyć ją i włożyć do lodówki na około 45 minut.
- Piekarnik nagrzać do 190 stopni C. Czereśnie wydrylować, wymieszać z gałką muszkatołową, cynamonem i ekstraktem migdałowym. Formę na tartę o średnicy 23 – 24 cm posmarować grubo masłem. Ciasto podzielić na równe 2 części. Rozwałkować pierwszą część ciasta, podsypując w razie potrzeby mąką i wyłożyć nim spód oraz boki formy. Drugą część ciasta również rozwałkować i wyciąć paski, np. radełkiem.
- Na spód wyłożyć owoce, na wierzchu położyć paski ciasta. Ciasto z wierzchu można posmarować żółtkiem wymieszanym z 1 łyżką mleka. Wstawić do piekarnika. Piec przez ok. 50 minut na złoty kolor.
W wersji bezglutenowej można użyć mąki owsianej bezglutenowej lub z domieszką mąki ryżowej.
Maluch potrafi!
Cieszyć się będzie z możliwości miksowania, mieszania i podawania składników.
Nie odmówi współpracy przy wałkowaniu ciasta i wykładania owoców.
Smacznego !
Maliny – smak lata…
Maliny to pyszne owoce – soczyste i aromatyczne. Cenione są też przez dietetyków i zielarzy, bowiem maliny (zarówno ich owoce, jak i liście) zawierają sporo witamin i minerałów – z magnezem, wapniem i żelazem na czele, a także wiele innych wartościowych dla zdrowia substancji.
Maliny, to owoce złożone zwykle z wielu drobnych, różowoczerwonych, soczystych pestkowców. Ich właściwości lecznicze i wartości odżywcze były doceniane już w czasach Jezusa. Rzymianie rozpoczęli proces ich udomawiania około IV w. i to dzięki nim uprawy rozprzestrzeniły się w całej Europie.
Zasługę rozpowszechnienia malin, zwłaszcza w postaci dżemów i galaretek, przypisuje się Brytyjczykom. To także oni przywieźli maliny w połowie XVIII w. do Nowego Jorku. Uprawa rdzennie amerykańskich czarnych malin rozpoczęła się w XIX w.
Obecnie na świecie istnieje ponad 200 znanych gatunków malin, w kolorze od czerwonego przez czarny, aż po rzadsze odmiany pomarańczowe, fioletowe i żółte.
W Polsce maliny rosną w lasach i ogrodach. Owocują w drugim roku i jesienią usychają, ale roślina wydaje nowe pędy. Maliny uprawne mają wiele odmian różniących się wielkością owoców, barwą i smakiem.
Ale najbardziej aromatyczne są maliny dziko rosnące. Te właśnie owoce zawierają więcej cennych dla zdrowia substancji.
Odmiany uprawne maliny pochodzą ze skrzyżowania licznych gatunków malin, a także malin i jeżyn
W owocach malin są kwasy organiczne, pektyny, antocyjany, cukry, związki śluzowe, lotne związki zapachowe. Jest również bogactwo witamin (min. C, E, B1, B2, B6) oraz wiele substancji mineralnych – przede wszystkim potas, magnez, wapń, żelazo.
Natomiast liście malin zawierają garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne, związki żywicowe, sole mineralne (min. żelaza, miedzi, wapnia).
Naleśniki z malinami – czy to para idealna?
Obowiązkowa jest oczywiście wersja kanoniczna – z truskawkami plus jogurt zamiast śmietany, ale równie dobrze sprawdzają się też pełne smaku jagody, czereśnie i wiśnie. Dopasowanie proporcji składników jest indywidualne – przygotować należy tyle naleśników i użyć takiej ilości owoców i jogurtu na jaką mamy ochotę.
W zależności od upodobań, można użyć jogurtu greckiego ( kremowego i gęstego) albo bardziej płynnego. Bezglutenową mąkę owsianą można zastąpić inną, np.: kukurydzianą czy jaglaną. Zamiast oleju kokosowego można sięgnąć po inny olej lub np. masło klarowne. To danie jest doskonałe zarówno na obiad, jak i śniadanie, lunch lub kolację.
Składniki:
– 500 g malin,
– 300 ml jogurtu naturalnego,
– 2 jajka,
– 8 -10 łyżek bezglutenowej mąki owsianej
– woda mineralna gazowana
– szczypta soli,
– olej do smażenia.
sposób przygotowania:
- Jajka roztrzepać w misce. Dodać przesianą przez sito mąkę i wodę.
- Wymieszać, aż uzyskania gładkiego naleśnikowego ciasta. Najlepiej najpierw dodać połowę mąki i rozrobić ciasto, a następnie dodać resztę mąki i więcej wody.
- Usmażyć naleśniki na lekko natłuszczonej patelni. Gotowe naleśniki odkładać na talerz i przykrywać drugim talerzem, by nie wystygły.
- W dużej misce delikatnie wymieszać przebrane maliny z jogurtem.
- Naleśniki pokroić w paski, a następnie w nieduże kwadratowe kawałki.
- Przełożyć naleśniki do miski z malinami i wymieszać
Maluch potrafi!
Z pewnością cieszyć się będzie z możliwości roztrzepania jajek oraz mieszania i podawania składników. Może spróbować pokroić naleśniki i wymieszać je z jogurtem i malinami.
Smacznego!
przygotowała Katarzyna Leszczyńska – Adamczyk
♥
Szkolna dojrzałość edukacyjna
Od tak dawna, jak dawno istnieje człowiek wychowujący swe potomstwo, istniał problem dojrzałości dziecka do zadań, jakie dorośli przed nim stawiali. W czasach, gdy zaczęły pojawiać się zbiorowe formy wychowania i nauczania, gdy wreszcie zrodziła się instytucja zwana szkołą, musiał powstać problem, jakiego rodzaju wymagania i zadania postawi szkoła przed swymi adeptami oraz nasuwało się pytanie, czy każdy z uczniów jest w stanie sprostać owym wymaganiom.
Za dojrzałe do podjęcia nauki szkolnej uważa się dziecko, które osiągnęło taki stopień rozwoju umysłowego, społeczno-moralnego, emocjonalnego oraz fizycznego, jaki umożliwi mu przystosowanie do wymagań szkoły. Dziecko powinno wykazać się wrażliwością i podatnością na systematyczne nauczanie i wychowanie w klasie I. Wrażliwość na naukę szkolną przejawia się przede wszystkim w zainteresowaniu dziecka szkołą i wiadomościami oraz umiejętnościami, jakie może sobie tam przyswoić.
Podatność na nauczanie i wychowanie polega na tym, że to, czego dziecko się uczy jest dla niego przystępne i zrozumiałe, a ono samo potrafi podporządkować się wymaganiom nauczyciela i regulaminu szkolnego oraz harmonijnie współżyć z kolegami.
Wymagania stawiane dziecku jako podmiotowi nauczania i wychowania zależne są od systemu oświaty przyjętego w danym kraju, szczególnie zaś od organizacji nauczania początkowego, zawsze jednak muszą być dostosowane do właściwości rozwojowych dziecka.
Nie ulega wątpliwości, że przy ocenianiu, czy i w jakiej mierze dziecko jest dojrzałe do rozpoczęcia nauki w szkole, należy uwzględniać całokształt jego rozwoju fizycznego i psychicznego w dziedzinie umysłowej, uczuciowej i społecznej. Każda z tych płaszczyzn jest złożona i wielostronna, obejmuje wiele różnych cech oraz sposobów zachowań.
Dojrzałość umysłową charakteryzują przede wszystkim swoboda w posługiwaniu się mową oraz prawidłowe rozumienie mowy innych, rozumienie symboli jako podstawy do nauki czytania, odpowiedni zasób doświadczeń i wyobrażeń, będący podstawą dla procesów analizy i syntezy oraz myślenia.
Dojrzałość emocjonalno-społeczna przejawia się samodzielnością, zaradnością dziecka, chęcią i umiejętnością nawiązywania przez nie kontaktów z rówieśnikami i nauczycielem oraz umiejętnością przystosowania się do wymogów nowego środowiska. Dziecko dojrzałe emocjonalnie do podjęcia nauki jest zdolne opanować swoje emocje, a więc powściągnąć gniew, złość, lęk i obawę, a w każdym razie nie uzewnętrznia gwałtownie i niepohamowanie swych stanów uczuciowych.
Dojrzałość fizyczna to dobry stan zdrowia dziecka, odporność na choroby i zmęczenie, sprawność narządów zmysłów i narządów artykulacyjnych oraz ogólną sprawność ruchową i manualną, która związana jest z dobrą orientacją przestrzenną, a także koordynacją i pamięcią wzrokowo – ruchowo – słuchową. Cechą dojrzałości fizycznej jest również równowaga nerwowa, będąca warunkiem zdrowia psychicznego i osiągnięcia dojrzałości emocjonalnej. Dojrzałość fizyczna warunkuje dojrzałość psychomotoryczną dziecka, która ma wpływ na dobrą orientację w przestrzeni i koordynację ruchowo-wzrokową. Przejawem tej dojrzałości jest także zręczność, sprawność ruchów i umiejętność hamowania pewnych impulsów ruchowych.
Dziecko, którego rozwój motoryczny pozwala na współzawodniczenie z rówieśnikami na terenie szkoły, będzie zadowolone i lepiej będzie się czuło w klasie niż dziecko, którego rozwój motoryczny jest opóźniony. Wszelkie zaburzenia rozwoju motorycznego powodują bierność dzieci, ich osamotnienie, niską samoocenę i poczucie małej wartości, unikanie rówieśników, co może pogłębiać istniejące już dysfunkcje rozwojowe.
Dojrzałość szkolną można zatem ujmować jako moment równowagi między wymogami szkoły, a możliwościami dziecka.
przygotowała
mgr Katarzyna Leszczyńska – Adamczyk